Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, η κυβέρνηση σχεδιάζει να προχωρήσει σε μια «αύξηση»-κοροϊδία στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, η οποία θα ανέρχεται μόλις σε ένα ευρώ την ημέρα, δηλαδή 30 ευρώ τον μήνα, ανεξαρτήτως του ύψους των αποδοχών που λαμβάνει κάθε εργαζόμενος στον δημόσιο τομέα. Μάλιστα, ορισμένα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για ακόμη μικρότερες αυξήσεις, που σε μηνιαία βάση θα φτάνουν τα 20 ευρώ.
Τα ποσά αυτά, βεβαίως, δεν θα καταλήξουν ολόκληρα στις τσέπες των εργαζομένων στο Δημόσιο, καθώς υπόκεινται σε κρατήσεις που φτάνουν περίπου το 30%.
Η συγκεκριμένη αύξηση ουσιαστικά εξισώνει τον κατώτατο μισθό στο Δημόσιο με τον κατώτατο μισθό που η κυβέρνηση σκοπεύει να νομοθετήσει για τον ιδιωτικό τομέα. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, το ποσοστό αυτής της αύξησης δεν ξεπερνά το 2%. Την ίδια στιγμή, ο πληθωρισμός και η εκτίναξη των τιμών στα βασικά αγαθά έχουν επιβαρύνει σημαντικά το κόστος ζωής, καθιστώντας αυτήν την αύξηση ανεπαρκή για την κάλυψη των διαρκώς αυξανόμενων αναγκών των εργαζομένων.
Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, ένα μέρος των αυξήσεων θα αφορά και τους δημοσίους υπαλλήλους που λαμβάνουν προσωπική διαφορά, δηλαδή εκείνους που εδώ και χρόνια βλέπουν τις αποδοχές τους καθηλωμένες, χωρίς καμία αναπροσαρμογή στους μισθούς τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο λαμβάνουν 12 μισθούς ετησίως, σε αντίθεση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι λαμβάνουν 14 μισθούς, συμπεριλαμβανομένων του επιδόματος αδείας και των επιπλέον αποδοχών για τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι συνολικές ετήσιες αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων να είναι μειωμένες κατά 1.700 έως 3.000 ευρώ, σε σύγκριση με έναν ιδιωτικό υπάλληλο με αντίστοιχες μηνιαίες απολαβές.
Η απόφαση αυτή αποτελεί κατάφωρη κοροϊδία και εμπαιγμό προς τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, οι οποίοι εδώ και χρόνια αντιμετωπίζουν μισθολογικές περικοπές και μειώσεις των αποδοχών τους. Η απάντηση σε αυτήν την πολιτική πρέπει να είναι συλλογική και δυναμική. Τα συνδικάτα οφείλουν να οργανώσουν έναν ενιαίο και συντονισμένο αγώνα, διεκδικώντας ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, καθώς και την αποκατάσταση του 13ου και 14ου μισθού, μαζί με το επίδομα αδείας.
Μόνο μέσα από συλλογική δράση και αγωνιστικές κινητοποιήσεις μπορεί να ασκηθεί πίεση για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που να ανταποκρίνονται στις σημερινές οικονομικές συνθήκες και το αυξημένο κόστος ζωής.
