Με αφορμή τις σημερινές εξαγγελίες Μητσοτάκη
Με τη σημερινή εξαγγελία του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη χορήγηση επιδόματος 391 ευρώ στους κωφούς ηλικίας 18 έως 65 ετών, η κυβέρνηση επιχειρεί — για μία ακόμη φορά — να στήσει ένα επικοινωνιακό αφήγημα «κοινωνικής πολιτικής» στο χώρο των αναπήρων. Όμως πίσω από τις ανακοινώσεις, κρύβεται η συνειδητή απουσία οποιασδήποτε συνολικής πολιτικής για δεκάδες χιλιάδες αναπήρους, που έχουν κριθεί ακόμη και από τα ΚΕΠΑ ότι χρειάζονται καθημερινή βοήθεια για να επιβιώσουν.
Επιπλέον, οι αναπηρικές συντάξεις είναι ουσιαστικά βοηθήματα και δεν καλύπτουν ούτε κατ’ ελάχιστο τις αυξημένες ανάγκες των αναπήρων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι χιλιάδες συνταξιούχοι γήρατος με βαριά αναπηρία, με ποσοστά όχι μόνο άνω του 67% αλλά και πάνω από 80%, ακόμη και με επίσημη πιστοποίηση της ανάγκης για βοήθεια από τρίτο πρόσωπο, παραμένουν εντελώς αβοήθητοι. Η κυβέρνηση δεν τους δίνει ούτε ένα ευρώ.
Το ερώτημα είναι σαφές:
Θα επιτρέψουμε να συνεχίζεται αυτή η πολιτική των αποσπασματικών εξαγγελιών, τη στιγμή που οι πιο ευάλωτοι συμπολίτες μας ζουν εγκαταλελειμμένοι;
Οι αποφάσεις των ΚΕΠΑ — του κρατικού φορέα πιστοποίησης αναπηρίας — αναγνωρίζουν πλήρως την ανάγκη υποστήριξης αυτών των ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση αγνοεί τις γνωματεύσεις, αρνείται να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες και μεταφέρει την ευθύνη στους συγγενείς, γνωρίζοντας πως τόσο οι συνταξιούχοι όσο και οι οικογένειές τους παλεύουν να επιβιώσουν με πενιχρά εισοδήματα.
Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες με σοβαρές αναπηρίες έχουν ανάγκη καθημερινής βοήθειας για να ζήσουν με αξιοπρέπεια — και όμως, μένουν εκτός κάθε μέτρου ενίσχυσης. Δεν είναι θέμα άγνοιας. Στο Μέγαρο Μαξίμου ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Απλώς επιλέγουν να εφαρμόζουν μια πολιτική επιλεκτική, αποσπασματική και βαθιά άδικη. Μια πολιτική που μοιάζει περισσότερο με εργαλείο επικοινωνίας, παρά με έκφραση κοινωνικής ευθύνης.
Οι ανάπηροι δεν είναι αριθμοί — όσο κι αν έτσι τους αντιμετωπίζει το Υπουργείο Οικονομικών. Είναι άνθρωποι. Με δικαιώματα. Με ανάγκες. Με αξιοπρέπεια.
Η κυβέρνηση όμως φαίνεται να τους βλέπει σαν βάρος. Και όσο συνεχίζει να χρησιμοποιεί επιμέρους εξαγγελίες ως βιτρίνα για να διαχειριστεί την εικόνα της, τόσο εκτίθεται απέναντι στην πραγματική κοινωνική ανάγκη και την ίδια την κοινωνία.
