Σε μία από τις μαζικότερες κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών στο βρετανικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS), οι λεγόμενοι resident doctors προχωρούν σε πενθήμερη απεργία, αψηφώντας κυβερνητικές πιέσεις και εργοδοτικές απειλές. Πρόκειται για το πολυπληθέστερο και πιο επιβαρυμένο κομμάτι του ιατρικού προσωπικού, που καλύπτει τη συντριπτική πλειονότητα των καθημερινών βαρδιών στα δημόσια νοσοκομεία.
Η απόφαση για απεργία ελήφθη με 83% υπέρ, της απεργία από τα μέλη της British Medical Association (BMA). Το ποσοστό αυτό αποτυπώνουν τη μαζικότητα και τη συλλογική αποφασιστικότητα των γιατρών, οι οποίοι διαμαρτύρονται για τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση των μισθών τους, την έλλειψη θέσεων ειδίκευσης και τη γενικευμένη εργασιακή εξάντληση. Η απεργία αφορά σχεδόν τους μισούς γιατρούς των νοσοκομείων, σε μια περίοδο κατά την οποία το NHS βρίσκεται ήδη σε οριακή κατάσταση λόγω χειμώνα και αυξημένων εισαγωγών.
Αντί για ουσιαστικό διάλογο, κυβέρνηση και διοικήσεις νοσοκομείων απαντούν με πρακτικές εκφοβισμού. Σύμφωνα με καταγγελίες της BMA, διοικήσεις νοσοκομείων ανακοίνωσαν ότι θα προχωρούν σε καθημερινά τηλεφωνήματα προς τους γιατρούς κατά τη διάρκεια της απεργίας, στο πλαίσιο υποτιθέμενων «ελέγχων ευημερίας». Οι έλεγχοι αυτοί, που κανονικά χρησιμοποιούνται μόνο σε περιπτώσεις που σχετίζονται με την υγεία ή την ασφάλεια του εργαζομένου, μετατρέπονται σε εργαλείο πίεσης, καθώς συνοδεύονται από ερωτήσεις για το αν οι γιατροί συμμετέχουν στην απεργία.
Το σωματείο καταγγέλλει ότι πρόκειται για απόπειρα φακελώματος και προσπάθεια μείωσης της συμμετοχής στην απεργία, επισημαίνοντας ότι οι γιατροί δεν έχουν καμία υποχρέωση να απαντούν ή να δηλώνουν τις συνδικαλιστικές τους επιλογές.
Παρά τις απειλές, η συμμετοχή στην απεργία παραμένει υψηλή. Το μήνυμα των γιατρών είναι σαφές: ο πραγματικός κίνδυνος για τους ασθενείς δεν είναι η απεργία, αλλά η διαρκής αποψίλωση του δημόσιου συστήματος υγείας και η φυγή προσωπικού. Η σύγκρουση ανάμεσα στους γιατρούς και την διοίκηση του NHS αναδεικνύει ότι χωρίς αξιοπρεπείς όρους εργασίας και σεβασμό στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, δεν μπορεί να υπάρξει δημόσια υγεία.
Με πληροφορίες από την MorningStar
Αναδημοσίευση από το ygeionomikoi.gr
